تنیس روی میز یا پینگ پنگ ورزشی است که روی میز انجام می‌شود و دو یا چهار بازیکن در آن مشارکت دارند و هر بازیکن یک راکت دارد و با بهره‌گیری از آن به توپ ضربه می‌زند. در وسط میز یک تور قرار دارد و برخورد توپ موقع برخورد با آن تابع قوانین خاصی است. توپ در این ورزش سبک (سفید یا نارنجی رنگ) و توخالی است. جنس میز از چوب و سخت است.

تنیس روی میز توسط فدراسیون جهانی تنیس روی میز که در سال 1926 تأسیس شد اداره می‌شود.[1]

از سال 1988 تنیس روی میز به ورزش‌های المپیک اضافه شد.[2] 

فرق تنیس با پینگ پنگ (ping pong) در چند چیز مختلف است. 

اصلی‌ترین آن در ضربه است در تنیس توپ قبل از به زمین‌خوردن می‌توان برگشت زد اما در پینگ پنگ توپ باید حتماً بعد از یک بار زمین‌خوردن برگشت زده شود. 

زمین پینگ پنگ کوچک‌تر و راکت و توپ نیز همین‌طور کوچک‌تر می‌باشد.

راکت تنیس می‌تواند در سایزهای مختلف باشد اما سایز راکت پینگ پنگ تغییرپذیر نیست.

خاستگاه این بازی بریتانیا است که در سالهای 1890–1880 شاهزادگان (زمان ملکه ویکتوریا) طبقه? بالا پس از خوردن ناهار برای سرگرمی به آن می‌پرداختند. گویا در آن زمان آن‌ها ترجیح می‌دادند تا به جای آنکه در زیر آفتاب تنیس بازی کنند به انجام ورزشی بپردازند که در زیر سقف باشد، پس تنیس روی میز را ساختند. در برخی کشورهای انگلیسی زبان، دانشگاه‌ها و مدارس و مراکز ورزشی از بکار بردن واژه? پینگ پنگ برای این رشته? ورزشی منع شده‌اند و بجای آن باید از تنیس روی میز استفاده کنند. دلیل آن هم لفظ واژه? پینگ پنگ است که در گذشته برای تمسخر و یا تحقیر ساکنان شرق آسیا استفاده می‌شده است و دارای بار نژادپرستی است. همچنین گفته می‌شود که تنیس روی میز نام ورزش است ولیپینگ پنگ نام یک برند آمریکایی است که در سال 1901 ثبت شده و در وبسایت خود نیز به تفاوت تعریف تنیس روی میز و پینگ پنگ پرداخته است.